Eliza: Rodział 6, część 1

ROZTERKI BARBARY

– Co tu się dzieje? – zapytała roztrzęsionym tonem. – Jak możecie… – urwała dalej patrząc załzawionym wzrokiem naprzemiennie na mnie i na Tomka.

W sumie nie powinno mi być wstyd. Przecież nie zrobiłam nic złego. Zaczęłam spotykać się z Tomkiem, kiedy już nie był w związku. A jednak… Nie potrafiłam zmusić się aby patrzeć na Basię. Nie mogłam nic na to poradzić ale w głębi ducha czułam, że zawiodłam swoją, bądź co bądź, ale przyjaciółkę. Tomasza poznałam właśnie dzięki niej. Gdyby nie to spotkanie sprzed kilku miesięcy, ja i Basia nigdy byśmy się nie pokłóciły, bo ja bym się nie zakochała.

Dyskomfort i zażenowanie unosił się w powietrzu i był niemal namacalny. Tomek wziął sprawy znów w swoje ręce.

– To nie wina Elizy – zaczął usprawiedliwianie mnie za co byłam mu wdzięczna. Spojrzałam na niego jak na wybawcę. – To ja ciągle nalegam by się ze mną spotykała. Tak naprawdę to chciałbym abym miał twoją aprobatę…

– CO? – jej płacz zamienił się w czystą złość. – Ty chcesz ode mnie błogosławieństwa? Wbiliście mi nóż w plecy, skąd ja mam wiedzieć kiedy się to zaczęło?!

– Jak możesz… – to ja wydukałam zrażona jej absurdalnym zarzutem. Takie sugestie w moim mniemaniu były nie na miejscu.

– A ty jak możesz?! – wrzasnęła w odwecie. – Jesteś dwulicową suką!

– Dobra, wystarczy – przerwał jej wiązankę Tomasz. Wyciągnął ją brutalnie z mojego mieszkania, szepnął do mnie do zobaczenia i z nią pod pachą, wyrywającą się i klnącą wyszedł w kierunku schodów.

Nie wiem o czym rozmawiali. Długo nie mogłam zasnąć i przez wiele godzin zastanawiałam się czy powinnam do Basi lub do Tomka napisać. Nawet kilka razy brałam do ręki komórkę, ale ilekroć coś pisałam i czytałam ponownie stwierdzałam, że to nie ma sensu, po czym kasowałam wiadomość.

Rano to na mnie czekał sms. Ku mojemu zdziwieniu nie był on od Tomka, ale od Basi i był przyjaźnie napisany: „Hej, przepraszam Cię za wczoraj, czy możemy się spotkać?”

Do głowy przychodziło mi tylko jedno rozwiązanie – Tomasz. Musiał on wczoraj porozmawiać ze swoją eks, co spowodowało zmianę. Inaczej nie umiałam wytłumaczyć jak to możliwe by tak diametralnie zmieniła swoje stanowisko. Basia bardzo rzadko przepraszała.

Odpisałam „okej”.

Bardzo denerwowałam się kiedy jechałam autobusem na miejsce. Umówiłyśmy się w spokojnej knajpce do której często wpadałyśmy po zajęciach. Była to dwudziestometrowa kanciapa z unoszącą się wonią z sziszy. Ilekroć tam wchodziłam, zawsze czułam odprężenie przez co sądziłam, że w dymie na pewno ktoś rozprowadza nielegalne środki. Dziś jednak moja teoria nie sprawdziła się. Ba, ona legła w gruzach, bo nie czułam odprężenia. Czułam za to skurcz w żołądku spowodowany zbliżającym się spotkaniem.

Byłam pierwsza, bo Basia jak zwykle się spóźniała. Do tego byłam przyzwyczajona. Zawsze mawiała, że najważniejsze jest dobre wejście.

W myślach próbowałam znaleźć dobre wymówki, jednak żadne zdawały się być niewystarczające. Fakt w jakiej sytuacji zastała mnie wczorajszej nocy Basia działał na moją niekorzyść.

Lawirowałam pomiędzy wyjściem z knajpy a pozostaniem i udaniem obłożnie chorej. Myślałam też o przeprosinach i o buńczucznej postawie, że przecież nie odbiłam nikogo.

Basia pojawiła się po kwadransie. Była bardzo schludnie ubrana. O dziwo, nie wyglądała na złą czy obrażoną. Nawet uśmiechnęła się do mnie na przywitanie.

 

1.      Czy dziewczęta pogodzą się?

TAK/NIE

2.      Co będzie dalej?

A)    Eliza zacznie oficjalnie chodzić z Tomkiem;

B)    Eliza pokłóci się z Tomkiem;

C)    Eliza pojedzie do domu rodzinnego Tomka.