Eliza: Rozdział 5, część 1

BÓJKA

Kocha? Czy to naprawdę możliwe? Zatrzepotałam rzęsami z niedowierzania.

– Bardzo chciałbym aby nam wyszło – oświadczył Tomek swobodnie jak na sytuację, w której się znalazł. – Oczywiście, niczego od ciebie nie oczekuję, no może oprócz częstszych spotkań? – uśmiechnął się z nadzieją.

Byłam w siódmym niebie, choć nie chciałam aby aż tak po mnie to było widać. Odwzajemniłam uśmiech, ale nie szczerzyłam się jak idiotka. To robiłam tylko w myślach. Poczułam jakbym nareszcie zaczęła nowy etap w moim życiu, etap, którego już nie mogłam się doczekać!

Spędziliśmy w kawiarni jeszcze kilkadziesiąt minut, ale z tematów sercowych przeszliśmy na ulubione seriale i filmy. On uwielbiał filmy akcji, ja romantyczne.

Całe szczęście, że coś nas dzieli – pomyślałam znajdując w tym wielki plus. Nigdy nie słyszałam o parach, które idealnie we wszystkim się rozumiały.

Oboje zgodnie stwierdziliśmy, że najfajniejsze filmy są filmami akcji gdzie zawsze występuje motyw romantyczny. James Bond, po naradach okazał się naszym wspólnym, ulubionym filmem. Szczególnie ostatnia część. Nie wspominałam o Titanicu, żeby mnie nie wyśmiał, choć go także uważałam za arcydzieło. Przecież w końcu film trzyma w napięciu, a i akcja płynie wartko.

Rozstaliśmy się cmoknięciem w policzek. Tak, w policzek. Może i byłam trochę zawiedziona, ale w sumie nigdy wcześniej nie obdarował mnie żadnym pocałunkiem, więc to chyba był dobry znak i powinnam dziękować i za to.

W mieszkaniu opowiedziałam wszystko siostrze, ale tak, by nie słyszał tego Leon. Bałam się, że gaduła (narzeczony siostry) mógłby powiedzieć Tomkowi jak mocno ekscytowałam się z naszego spotkania, a przecież nie mogłam wyjść na wariatkę.

Na sobotę umówiliśmy się na imprezę. Nasza czwórka tj. ja, Tomasz, Kamila i Leon. Czułam się wspaniale móc pójść do dyskoteki z moją siostrą i jej narzeczonym wiedząc, że mam z kim zatańczyć. Do tej pory, ilekroć wyciągali mnie z mieszkania, miałam wrażenie (nawet jeśli mylne), że byłam ich kulą u nogi. Balastem, który rujnował ich wieczór. FUN–KILLEREM.

Teraz było inaczej. Miałam swoją randkę.

Wystroiłyśmy się z Kamilą w sukienki, szpilki i zrobiłyśmy odważny make-up. Tak naprawdę to nie bardzo wiedziałam co Tomek myślał o upiększaniu ciała kredkami, tuszami i maskarami, dlatego po zrobionym makijażu trochę go starłam, ale tylko odrobinę. Pokręciłyśmy włosy i uderzyliśmy na miasto.

Z Tomkiem mieliśmy się spotkać w centrum, bo jechał prosto z mieszkania, do którego wstąpił po pracy aby się odświeżyć. Niestety chyba mu się przeciągnęło, bo dostałam wiadomość abyśmy szli sami do klubu, a on do nas dołączy. Napisał jeszcze, że miał małe komplikacje i że opowie wszystko na miejscu.

Byłoby zbyt pięknie gdyby wpadł dziesięć minut spóźniony opowiadając o korkach czy nawale zajęć w pracy. Przyjechał, w końcu, ale po dwóch godzinach oczekiwania. Każdy jest w stanie sobie wyobrazić jak wyglądałam, bo przecież pod wpływem dwóch drinków zaczęłam sobie wmawiać, że z pewnością wrócił do Baśki, że poznał nową dziewczynę albo że przemyślał całą sytuację i stwierdził, że nie chce się w to wpakować. Więc wychyliłam kolejne, a potem były kolejne. Zastał mnie kiedy było mi już wszystko jedno.

Więc kiedy tak słaniająca się podeszłam do niego bełkocząc, że ja nie chcę bawić się w ciuciu-babkę (o tak, naprawdę użyłam tego określenia), nagle dotarło do mnie, że Tomek miał podbite oko i zakrwawiony łuk brwiowy, który chyba starał się jakoś zasłonić, ale nie wyszło mu to zupełnie.

– O rany, co ci się stało? – to Kamila zapytała gdzieś za mną. Szczęśliwie, ona umiała mówić. Ja się powstrzymałam od używania operatu mowy, bo wiedziałam, że mnie zawiedzie.

– Przepraszam, miałem małą sprzeczkę z kuzynem – mimo że mówił jakby do Kamili, patrzył na mnie.

Zaczęło mi się kręcić w głowie i miałam ochotę zwymiotować. Znowu, musiałam udawać, aby nie dać tego po sobie poznać. Może gdybym nie musiała wkładać w to swoją energię, zrobiłabym coś jeszcze głupszego, jak ocieranie się o niego jak stęskniony kotek albo pocałunek, więc z dwojga złego nudności były tą lepszą opcją.

– Małą? – to Leon przedarł się do przodu. – Z kim się biłeś?

Znowu to spojrzenie na mnie. Miałam gluta na nosie? Odwróciłam się od zebranych, chcąc zbadać  ręką czy nic mi nigdzie nie wystaje, zła na Kamilę, że mi nie powiedziała o moich problemach. Musiałam być opacznie zrozumiana, bo Tomek złapał mnie za rękę.

– To on zaczął – bronił się, błagającym tonem prosząc abym nie odchodziła. A ja przecież chciałam tylko pozbyć się tego gluta.

Byłam tak pijana, że nie rozumiałam. Chyba Kamila z Leonem też nie, ale co mi tam po nich. Był tu Tomasz i już. 

Co zdarzy się dalej?

A)    Eliza spędzi całą noc w toalecie i będzie wymiotować;

B)    Eliza porozmawia z Tomaszem o bójce;

C)    Eliza spędzi noc z Tomkiem.