Eliza: Rozdział 1, część 1

URODZINY

– Jak mogłeś?! – to Basia krzyczała na swojego mężczyznę w pokoju obok, a ja stałam w kuchni, skurczona w sobie, poczuwając się do winy.

Przed chwilą wyszła ostatnia osoba zaproszona na przyjęcie – niespodziankę z okazji urodzin Basi. I właśnie z chwilą zamknięcia na klucz drzwi wejściowych, moja przyjaciółka przystąpiła do ataku na Tomka, wytrząsając się nad nim, że nie miał prawa organizować imprezy u niej w mieszkaniu bez jej wiedzy.

Zastanawiałam się, czy nie poprzeć mężczyzny. W końcu to ja zasugerowałam przyjęcie tematyczne. Wydawało mi się, że jeżeli wszyscy będziemy przebrani za postacie z bajek Disneya, Basia będzie uchodzić za gwiazdę, bo jako jedyna nie włoży głupiego kostiumu. Niestety przeliczyłam się. Pogniewała się właśnie o to, że… tylko ona się nie przebrała. Odetchnęłam głęboko, wychylając się z kuchni.

– Basiu – zaczęłam, nie mogąc słuchać jazgotu w pokoju obok. Podeszłam w kierunku Basi i Tomka w moim stroju Dzwoneczka z bajki o „Piotrusiu Panie”, zahaczając skrzydłami o drzwi. – To na mnie powinnaś być zła – dodałam.

Moja opinia wcale ją nie obchodziła. Nawet nie zwrócili na mnie uwagi, mierząc się rozeźlonymi spojrzeniami. Tak jakby w ogóle mnie tu nie było.

– Z Tobą też mam do porozmawiania, ale nie teraz – rzuciła wreszcie w moją stronę. – Znasz mnie tyle lat i wiesz, że nie cierpię niespodzianek.

– Wiem – przyznałam, bo przecież to była prawda. Nawet Tomek o tym wiedział, bo mu to zdradziłam przed miesiącem, a mimo to i tak to zrobiliśmy. Wstyd się przyznać, ale miałam za dużo zabawy w tworzeniu imprezy, żeby zwyczajnie ją odwołać. Jakaż jestem samolubna.

– Wydaje mi się, że przesadzasz – głos Tomka był smutny. – Przecież chcieliśmy dobrze – on był przebrany za pirata, dlatego omal nie parsknęłam ze śmiechu, myśląc o tym, że świat jeszcze nie widział tak skruszonego korsarza. Na szczęście powstrzymałam się przed rechotem.

– A nie mogliście mi powiedzieć?!

– Mówiliśmy – wtrąciłam się. Przecież ja sama powiedziałam jej co nieco o naszych planach, ale Basia jakby nie przyjmowała tego do wiadomości.

– Tak, tylko robiliście jakieś podchody, dlatego myślałam, że przyjdziecie do mnie we dwójkę! Że pójdziemy razem do kina, do pubu… Wiecie co, mam was dosyć. Nie chcę was widzieć…

Trzy scenariusze do wyboru:

A)    Basia wybaczy Tomkowi, ale nie wybaczy Elizie;

B)    Basia wybaczy zarówno Tomkowi jak i Elizie;

C)    Basia wybaczy Elizie ale zerwie z Tomkiem.